Komentatorzy jakoś szybciutko zapomnieli, że "słynny tekst" wygłoszony przez Sikorskiego w wielkim świecie został stamtąd przysłany jako gotowiec do odczytania. Co gorsza, mnożą się absurdalne pochwały.
Przekazuje nam p. Janke (zob. Giz3M) zachwyt powszechny, że Radosław Sikorski wypowiedział to, na co czekały europejskie – i nie tylko europejskie – elity.
A na cóż innego mogły te elity czekać, jeśli mu ten tekst przedtem wysłały do recytacji?
Musiały pochwalić, że Charadek Crawfikorski dobrze wywiązał się z zadania: aby polskiej opinii publicznej ułatwić połknięcie naprawdę dużej żaby, obmyślono że polecenie "łykaj żabę" wygłosi przedstawiciel polskiego rządu. Ba, nie tylko, bo przecież i Ludu Europejskiego, nie tam jakiejś dominującej stolicy. To lud europejski domaga się na klęczkach potulnie i w obcym języku likwidacji państw i utworzenia federacji,żeby łatwiej było likwidować problemy, które już mamy, a zwłaszcza te, które nas niechybnie dopadną, gdyż wydajnie je wytwarza obecny zniewalający system.
A lekarstwem na system jest jeszcze więcej systemu.
Ktoś pytał, jak to możliwe, że kryzys zdruzgotał Grecję - kraj unijny i spieniężony w euro, przecież tak troskliwie rządzą komisarze.
Widzieliśmy jeszcze parę lat temu i wiele razy o tym pisano wówczas w Internecie - jak z Brukseli co kilka dni grożono palcem polskiemu rządowi(jeszcze tamtemu niedobremu), czego mu nie wolno zrobić na pewnej działce budowlanej wielkości kilku tys. metrów kwadratowych położonej za górami za rzekami za jeziorami na północnym wschodzie Polski. I budowę storpedowano, choć przez dziesięć latbyła ona rozrysowywana co do metra, i przeszła całą drogę ciernistą urzędniczych i społecznych uzgodnień oraz odwołań z wyrokami różnych instancji sądowych. Legalna dzięki temu wszystkiemu decyzja o inwestycji pewnego przedsiębiorstwa budowlanego poszła do kosza bo jakiś komisarzyna z Brukseli zakazał.
Można by więcej takich przykładów zebrać, które pokazują jak praktyka polityczna Unii Europejskiej wyrodnieje z powodu takiego jak wyżej urągania zasadzie pomocniczości. To właśnie europejski kontekst i rzekomo wspólna waluta stworzyły przesłanki do zakłócenia krajowej odpowiedzialności za własną gospodarkę.
Bo spójrzmy: jeśli komisarze tak dokładnie widzą, co się dzieje na każdej działce budowlanej za górami za lasami, i mogą swoją mocą biurową udaremnić legalną inwestycję w każdej gminie Unii Eurpopejskiej, to jakże nie widzieli, kiedy spory kraj unijny pogrążał się w ruinie?
Zatem już wiemy, że centralna polityka unijnych komisarzy nie zapobiegła katastrofie, a wręcz ją sprowokowała, zdejmując z krajowego rządu te minimalne hamulce, jakie nakłada parlament uchwalając budżet. Mamy teraz wierzyć, ze jeszcza bardziej centralna polityka przywróci rozsądek? Ona się stanie jeszcze bardziej niewydajna, wybiórcza, manipulacyjna. To się nie może udać, gdyż nie wolno załatwiać centralnie spraw, które można załatwić lokalnie. Plany dalszej centralizacji Unii to są kpiny z zasady pomocniczości.
Pomnażanie władzy centralnej biurokracji nic dobrego nie przyniesie. Prowadzi to jedynie do dalszego oddalania się apratu rządowego od narodowych interesów, które mogą być reprezentowane przez samorząd lokalny. Nieoceniony pan mec. Hambura podaje inne przykłady takich gotowców przysyłanych z Niemiec do polskiego MSZ w trakcie jakichś rzekomych "negocjacji".
Profesor Jadwiga Staniszkis ostatnio jest coraz bardziej krytyczna wobec rządu macherów. Ona trochę lepiej się zna na polityce, niż usalonowiony p. Janke, który nam trochę wszeptuje a trochę mityguje drobnomieszczański zachwyt nad tym, że nas w Europie chwalą. "To co robi Sikorski jest śmieszne i żałosne."
